“A spade a spade, don’t call Bade bade” (superkeppeltje/ super yarmulka), 2019, acrylic on canvas, 150x200cm
november 11, 2022
solo booth Kersgalley Volta/Scope New York March 2019
november 9, 2022
Together with Annelien Kers to New York building up a solo booth at art-fair Volta.
with the High-school students of Tottenville, who never went to a art-fair like Volta. We started a painting together, which I finished during the fair and brought them as a gift.
With visitors from Curacao….
and from The Netherlands….
Result for the school
Another location
Annelien Kers quiet happy
Exit Bade NY!
Calimero 5, collection Kunstmuseum Den Haag
Visitors pick up their drawings and friends and colleagues stop by.
Finally back on blog-track.
oktober 25, 2022
preparing and sorting out works and documentation. clearing backlogs
‘Out of Office’, Museum Singer Laarn
januari 21, 2019
‘Bio-Free’, 2012, Erik Habets & David Bade; In a groupshow of artpieces from business collections from big companies in the Netherlands. This one is from DSM.
‘This sculpture by Erik Habets and David Bade from 2012 is called BioFree. It’s made from a combination of plaster and a bio-based plastic that is produced by our DSM Engineering Plastics business group. It’s called EcoPaXX® and helps to make cars lighter and more sustainable. Thefather-in-law of Erik Habets, who works at DSM, planted the seed of the idea of using the material.
David Bade and Erik Habets carried out various experiments with EcoPaXX® beforehand, resulting in their choice to use the material as a sort of protective mask for the head of the giant white plaster pig siting on atop the sculpture. Plastic palm leaves, a Christ figure and the beams of a cross also protrude from the pig. These are all references to the base material of the plastic: castor oil made from the nuts of the Ricinus communis, a plant that grows on parched soil in tropical regions. This wonder plant is also dubbed “Palma Christi” because all kinds of healing and almost divine powers are attributed to it.
As I see it, the sculpture refers to a new religion full of respect for nature and life. The titleBioFree is a play on one of the key objectives of our company: sustainable living. But primarily it’s a free-thinking sculpture with a wealth of shapes and visual elements.
The sculpture made quite a few waves when unveiled in DSM. Ridiculous, foolish, offensive.
Or daring, joyful and full of humour. Exactly what we want: art that is the subject of public debate, shakes things up, creates discussion and – especially – dialogue.’
Catharien Romijn is art historian and the curator of the DSM Art Collection
BioFree heet dit beeld van Erik Habets en David Bade uit 2012. Het is van gips en van een kunststof die door onze businessgroep DSM Engineering Plastics wordt gemaakt. Die kunststof heet EcoPaXX® en maakt auto’s lichter en duurzamer. De schoonvader van Erik Habets, die
bij DSM werkt, bracht de kunstenaars op het idee.
Van tevoren hebben David Bade en Erik Habets verschillende experimenten gedaan met EcoPaXX®. Zo zijn ze tot hun keuze gekomen om het materiaal in de kop van het beeld
– een reusachtig wit gipsen varken – toe te passen. Als een beschermend masker. Uit het varken steken ook plastic palmtakken, een Christusfiguur en de balken van een kruis. Allemaal verwijzingen naar de basis van de kunststof: castorolie gemaakt uit de noten van de Ricinus Communis, een plant die groeit op schrale grond in tropische regio’s. In de volksmond wordt die wonderplant ook wel Palma Christi genoemd omdat er allerlei geneeskrachtige en bijna goddelijke krachten aan worden toegekend.
Zo verwijst het beeld in mijn ogen naar een nieuwe religie vol respect voor natuur en leven. De titel BioFree speelt met een van de speerpunten van ons bedrijf: duurzaam leven. Maar vooral is BioFree een sterk autonoom beeld met een rijkdom aan vorm en beeldelementen.
Binnen DSM heeft het beeld behoorlijk wat losgemaakt. Lachwekkend, dwaas en aanstoot- gevend. Of gedurfd, vrolijk en vol humor. Precies wat we willen: kunst die de tongen losmaakt, de boel opschudt en die zorgt voor discussie en vooral dialoog.’
Catharien Romijn is kunsthistoricus en curator van de DSM Art Collection
solo 2017 Vishal Haarlem
januari 19, 2019
‘Zeventig maal zeven Talenten’
Met vier monumentale schilderijen uit de serie ‘SlowBade’ en gelijknamige tentoonstelling, die onlangs werden geëxposeerd in Zwolle in Museum de Fundatie, gaat Bade verder en bouwt een installatie ermee in de Vishal in Haarlem.
Een reeks nieuwe kleinere sculpturen completeert de installatie, die met zijn titel vooral verwijst naar de onmatigheid, veelheid en de excessieve buitensporigheid die onze rijke samenleving kenmerkt.
Een talent was een gewicht, een geldwaarde en wij beschouwen talent nu als een natuurlijke begaafdheid en aanleg. Bade gelooft dat de huidige tijdgeest talent verhult of juist buitensporig snel bevestigt en over het paard tilt.
Ook zijn werk kenmerkt zich door de diverse betekenissen van talenten en volheid en snelheid worden ook vaker gesignaleerd in zijn werk. Daarmee raakt hij de tijdgeest van shoppen, vloggen, meer en nog eens meer consumeren, maar evenzo direct of indirect is er aan de basis van de menselijkheid in al zijn mooie en vreselijke gedaanten en talenten. Zeventig maal zeven verwijst eigenlijk naar de bijbelse uitspraak over vergeven en geduld hebben, waaraan volgens de inhoud ook geen limiet zou moeten zitten.
De communicatie over die inhoud van zijn werk en het maken en creëren zoekt hij ook deze expositie weer op: Bade zal met medewerkers en cliënten van ‘De Stem in de Stad’ https://www.stemindestad.nlsamenwerken aan een groot groepsportret, schilderend tijdens de Haarlemse Lente 24-26 maart. Na afloop schenkt hij dit beeld aan de locatie die 150 meter verwijderd is van Vishal.
Painting: ‘My name is Europe, Hi Europe’, 2014, oil on canvas, 8x10ft, collection of the artist
https://molaa.org/relational-undercurrents/
A traveling groupshow through the USA, starting in Los Angeles at the MOLAA, Miami, Portland etc. Curator: Tatiana Flores
How to put up a sculpture when I am away
november 17, 2017
Residency in ‘Van Doesburg huis’ Paris
april 29, 2017
…and prepare a sculpture and site specific project ‘De Liefdesklus’/’Labour of Love’ in the Centraal Museum of Utrecht.
‘Emptying a stoma’ (Labour of Love)
Johannes Itten, Nelly and Theo van Doesburg
(Rietveld:) ‘please get away with those walls’
Rietveld having a cold
‘Vuile Klus’/Dirty job
Ik wilde je bijgaande tonen, want het betreft een schilderij dat op dit moment hangt in het Centraal Museum waar ik exposeer ikv het De Stijl jaar. Mij is gevraagd te reageren hierop met een hedendaagse benadering en met name op het Rietveld-Schröderhuis. Een van de schilderijen die ik maakte was een ode aan Truus Schroder. Zij gaf uiteindelijk Rietveld zijn eerste architectuur opdracht en samen bouwden ze een ongelooflijk mooi interessant bouwwerk dat met enkel twee anderen de enige drie privé huizen/villa’s werelderfgoed geselecteerden zijn van de 20ste eeuw.
Mijn project dat dagelijks in beweging is gedurende de drie maanden van de expositie, heet ‘Liefdesklus’. In deze link op de site van het Centraal museum schrijf ik een blog en wordt wellicht mijn reden hiervan duidelijker:
http://centraalmuseum.nl/nieuws/kunstenaar-david-bade-aan-het-woord-3/
http://centraalmuseum.nl/nieuws/kunstenaar-david-bade-aan-het-woord/
http://centraalmuseum.nl/nieuws/kunstenaar-david-bade-aan-het-woord-2/
In dit schilderij (en ook de schets) “Dat is een goed stel hoor…”, heb ik Truus Schroder prominent in het beeld geplaatst. Zij reikt uit een doos (ze dacht zeer ‘out of the box’) en daaruit verschijnt de Rietveld trap uit villa Stroomzigt op Curacao. In de holte/diepte van de trap zien we de contouren van het eiland met de rokende raffinaderij. Ze is omgeven met meer ontwerpen van Rietveld, die zelf als in een van de beroemde jeugdfoto’s met enig bravoure en knappe kop voor zijn eerste meubelwinkel zit. Nu niet alleen omgeven door zijn assistenten maar ook notabelen en een paar Nederlands elftal spelers met de enige echte cup die Nl ooit won in 1988 bij het EK in Duitsland. De emotionele commentator Theo Reitsma becommentarieerde het moment van de juichende Oranje spelers met de cup met …” Dat is een mooi stel hoor…”. Deze nationale trots koppel ik in dit schilderij aan de terechte trots op Rietveld. Er is meer te zien, te vertellen en te interpreteren, maar ik laat het tot zover. Kunst kijken is geen invul oefening, maar ik wilde je mijn betrokkenheid en ook oprechte fierheid dat Curacao en de familie Engels zo’n prachtige trap heeft benadrukken met dit schilderij en delen met de goegemeente in NL die dat merendeels niet weet. (overigens beseft men veelal op Curacao dit ook niet)
David Bade's Weblog... 